اینجا مثه یه کوهستان متروک و خالی شده که وقتی توش داد میزنم فقط خودمم که اکوی صدای خودمو میشنوم نه کسی دیگه.
یه پوشه توی PC دارم که تموم عکسهایی که توی اینهمه سال چه با گوشی های مختلف و دوربین عکاسی گرفتم و ازم گرفته شده رو با تاریخ سال و روز توش ریختم وقتی بشون نگاه می کنم از بعضی هاشون انگار هزار سال گذشته و عمیقا دوس دارم برم به اون زمان خاص!! فک کنم در گذشته قفل شدم و به سمت آینده نمیرم حتی در حال هم نیستم.
به عنوان کسی که هم سیستم عامل سیمبیان رو با گوشی های نوکیا تجربه کردم و هم اندروید رو با گوشی های سامسونگ که یکی از بهترین رابط کاربری های اندرویدی رو داره و الان دارم با iOS کار میکنم با قاطعیت میگم که دیگه به اندروید بر نمی گردم.
دنیای کوچیک من کوچیک تر از همیشه شده و این زندگی آنلاین پوچ و بی هدف بیشتر به این موضوع دامن میزنه ! نمی دونم دیگه چی درسته چی غلط اصن مهم هم نیست….