اون بخش از حافظه و خاطرات مربوط به تو که توی مغزم بود رو دور ریختم پاکش کردم و دیگه وجود نداره، همونجوری که خودت همیشه می خواستی.....
این وبلاگ از خیلی وقت پیش کارشو شروع کرده و فراز و نشیبهای زیادی رو مثه خود من پشت سر گذاشته و به اینجا رسیده خیلیا بودن تو این مسیر که دیگه نیستن یا بهتره بگم گم و‌گور شدن ! و شاید وقتش رسیده که این وبلاگ خسته هم بازنشسته بشه و بره پی کار خودش!! شاید دیگه چیزی نباشه برای کسی یا از کسی گفتن …..
این دنیا واسه آدمای درونگرایی که به سختی دوست پیدا میکنن ساخته نشده و واقعا زندگی ناخوشایندی خواهند داشت…
یکیش خود من!