اینجا به قدری متروکه و خالیه که وقتی توش می نویسم انگار دارم تو دفتر خاطرات روزانه می نویسم واسه اینکه بعدها دوباره مرورشون کنم.

پ.ن: متروک و خالی و تنها درست  مثل خودم...